μονή βατοπεδίου.. αδόλφος που σας χρειάζεται..

χαχχαχαχαχχαχαχ!!!

από τα πιο έξυπνα videakia που είδα για την γνωστή μονή..

γυαλάκια ηλίου.. τσάμπα πράμα!

ως γνήσια ελληνίδα, που ξέρω ότι στο χωριό μου με κλέβουν,
γυαλιά συνήθως αγοράζω στα ταξίδια μου στα εξωτερικά..
κάποια στιγμή λοιπόν, δεκέμβρης του 2004 ήτο, τα βήματα μου με έβγαλαν στην πιο φθηνή περιοχή του παρισιού..
Champs-Elysées δλδ..
μια και οι λοιποί χάζευαν μαγαζιά, έκανα και εγώ το ίδιο χωρίς αρχικά καμία πρόθεση να αγοράσω τπτ..
εκεί λοπόν βρήκα κάτι γυαλάκια που αγάπησα αμέσως και δεν είχα άλλη επιλογή, παρά να τα πάρω και να τα κάνω με τον καιρό αναπόσπαστο μέρος της μούρης μου για χρόνια..
4 το σύνολο..τα έλιωσα στην κυριολεξία λοιπόν και στις φετινές διακοπές άρχιζε να ξεφλουδίζει πια ο φακός..
αλλά που να τα αλλάξω.. τα φορούσα ακόμα και έτσι και παράλληλα έψαχνα για άλλα,
αλλά κανένα δεν ήταν αρκετά καλό για να τα αντικαταστήσει..
για την ιστορία λοιπόν, 12/04, τα πλέρωσα 180 ευρά τότες..
μοντέλο για το καλοκαίρι του '05,
φρέσκο πράμα δλδ .. σπαρταρούσε..

κάποια στιγμή περπατόντας είμαι στην ακαδημίας και βλέπω μαγαζί οπτικών γνωστής αλυσίδας..
λέω δεν χάνω τπτ (τον χρόνο μου μόνο) ας κοιτάξω και εδώ..
αρχίζω να κοιτάω λοιπόν και με ρωτάει η πωλήτρια, τι περίπου ψάχνω..
βγάζω τα κατεστραμένα γυαλάκια μου, όλο χαρά και περηφάνια λοιπόν, και της λέω
"κάτι τέτοιο.. και ακόμα καλύτερα, αν ξαναβρώ το ίδιο, το ξαναγοράζω..
απλά ξέρω ότι είναι δύσκολο, μια και είναι 4 χρόνων μοντέλο"
"για να δω" μου λέει, "μπορεί να είστε τυχερή.. νομίζω ότι έχουμε ένα τελευταίο κομμάτι"
τύχη βουνό να προσθέσω εγώ! ανέλπιστο! όλε!
ψάχνει από εδώ, ψάχνει από κει, "το βρήκα!" μου λέει..
"μόνο που το έχω σε μαύρο και όχι στο χρώμα που θες"
μια που χάρηκα, μια που με πήρε από κάτω..
με βαριά καρδιά, αποφασίζω να το δοκιμάσω, να δω πως βλέπω..
χάλια τα έβλεπα.. όλα μαύρα..
εγώ ήθελα τα δικά μου με τον γλυκό καφεκόκκινο φακό, που έκαναν τον κόσμο να δείχνει καλύτερος..

αρχίζω όμως να το συζητώ.. χμμ.. βρε λες?
" και πόσο κάνουν?" λέω έγω κάνοντας παράλληλα υπολογισμούς στο μυαλό μου..
όταν τα πήρα από την πιο ακριβή γειτονιά της ευρώπης, ήταν μοντέλο για το ερχόμενο καλοκαίρι και έκαναν 180..
αν μου πει 100, τα παίρνω και ας είναι μαύρα και άραχνα.. τουλάχιστον είναι ο σκελετός μου..
"395 ευρώ" μου λέει και μένω παγωτό..
"τι εννοείτε 395?" μα ούτε καν 400! τι ευκαιρία!
"395.."
"μα είναι γυαλί 4 χρόνων πλέον και το ξέρω καλύτερα από τον καθένα!"
"ε, καλά, μια και είναι παλίο μοντέλο, -μια και το ξέρεις δλδ, γιατί αν δεν το ξερες 395 θα το πλερωνες ζωντανό- θα σας κάνουμε κάτι καλύτερο.."
δεν έχω εννοείται καμιά διάθεση να το αγοράσω, αλλά έχω αρχίσει και το διασκεδάζω..
"πόσο καλύτερο δλδ?"
"μισό λεπτό να ρωτήσω.. μάλιστα.. 295 για σας!"
να 'σαι καλά κοπελιά, ευτυχώς που είναι για μας και δεν είναι για κανέναν άλλονε!
"μα όταν το πήρα της λέω, πριν 4 (ολογράφως ΤΕΣΣΕΡΑ) χρόνια, το πήρα 180! σοβαρά μιλάτε τώρα?"
"εεεε.. 180? μα πως? τόσο ακριβό γυαλί? μήπως το πήρατε σε περίοδο εκπτώσεων?"
όχι από πάγκο στην λαϊκή το πήρα μωρή..
"το πήρα χριστούγεννα του 04.. ξέρεις.. τότε πού όλοι βαράνε τις τιμές λίγο παραπάνω..
αλλά το πήρα από φτωχομπινεδιάρικη γειτονιά..
δεν ήταν δα και γκέτο, συγνώμη κέντρο αθήνας.."
βρε ούστ!
ούστ σου λέω..

(για την ιστορία, βρήκα ένα οπτικάδικο στην γειτονιά μου που μου άλλαξε τους φακούς με 50 ευρώ..)

κάθε αρχή και δύσκολη..

το σίγουρο είναι ότι ξεκίνησα πάλι αργά..
που λέει και ένα αγαπημένο μου τραγούδι..

αποφάσισα να γκρινιάξω και εγώ για όλα όσα με ενοχλούν, μέσω blog..
λεφτά για ψυχολόγο δεν έχω, οι παιδικοί μου φίλοι είναι μακριά σε άλλη πόλη
και οι φίλοι και γνωστοί στην αθήνα, δεν έχουν όρεξη να με ακούνε..
άρα το επόμενο θύμα μου είναι ο αναγνώστης..
εσύ καψερέ..